cuncha

Galego

Cunchas de mexillón
(Mytilus galloprovincialis)

Tartaruga mediterránea
(Testudo hermanni)

• Etimoloxía: do latín tardío conchŭla, diminutivo do latín concha, 'cuncha', e este do grego antigo κόγχη kónchē.

• Pronuncia: /'kuŋ.t͡ʃa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

cuncha (sg: cuncha; pl: cunchas)

1. (Zooloxía) Estrutura dura constituída por conquiolina (unha escleroproteína) sobre a que se depositan sales de carbonato cálcico (CaCO₃), que cobre externamente o corpo de numerosos moluscos (ou está aloxada no seu interior, como nos cefalópodos), para protexelo dos depredadores e servir de elemento de inserción dos músculos e órganos internos, polo que constitúe, nestes animais, o seu exoesqueleto ou esqueleto externo, e que pode constar dunha soa peza o valva, como nos caracois, de dúas como nos mexillóns, ou de oito, como nos quitóns.
2. (Zooloxía) Coiraza dos quelonios ou tartarugas, dos cladóceros e doutros pequenos crustáceos.
3. Valva da vieira (xeralmente a convexa) que é o símbolo da peregrinación a Santiago de Compostela e do culto xacobeo.
4. Por extensión, calquera obxecto cóncavo semellante á cuberta destes animais.
5. Calquera cousa natural, artística ou arquitectónica que se semelle ao corpo dos moluscos.
6. Nun teatro, moble xeralmente con forma de cuarto de esfera, que se sitúa no centro do proscenio e cobre un espazo onde se oculta o apuntador.
7. (Figurado) Parte externa do aparello reprodutor feminino da muller, é dicir, a vulva.

Observacións

• Na 1ª, 2ª e 3ª acepcións son sinónimos concha e cónchega.

Termos relacionados

cuncha da orella, cuncha de pergrino, cuncha do lagar, meterse un na súa cuncha, ter un moitas cunchas.

Galego

Substantivo feminino plural

cunchas

1. (Música) Instrumento musical, propio do folclore galego, empregado para o acompañamento do canto ou doutros instrumentos, e formado por un par de cunchas de vieira que se tocan fregando unha contra a outra.