estigma

Galego

• Etimoloxía: do latín stigma, 'marca feita na pel cun ferro candente', 'nota infamante', e esta do grego antigo στίγμα stígma.

• Pronuncia: /es.'tiɡ.ma̯/ (AFI)

Substantivo feminino

estigma (sg: estigma; pl: estigmas)

1. Marca ou sinal no corpo.
2. Afrenta, mala fama.
3. Pegada impresa sobrenaturalmente no corpo dalgúns santos, como símbolo da participación das súas almas na pasión de Cristo.
4. Marca imposta con ferro candente, na antigüidade, ben como pena infamante, ben como signo de escravitude.
5. (Botánica) Corpo situado na parte superior do pistilo que recibe o pole no acto da fecundación das plantas.
6. (Medicina) Lesión orgánica ou trastorno funcional que indica enfermidade constitucional e hereditaria.
7. (Zooloxía) Cada un dos pequenos orificios que ten o tegumento dos arácnidos, insectos e miriápodos, polos que entra o aire no seu aparato respiratorio.