trocar

Galego

• Etimoloxía: de orixe incerta, segundo algúns filólogos quizais do catalán trucar, golpear ou chocar, como no choque de mans ao pechar un trato.

• Pronuncia: /tɾo.ˈkaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

trocar

1. Dar unha cousa e recibir outra no seu lugar.
   • Exemplo: Non se lle pode encargar nada, porque todo o troca.
     
     
2. Dar e recibir unha cousa reciprocamente e ao mesmo tempo.
   • Exemplo: Ambos os contendentes trocaron miradas de odio
     
     .
3. Tomar unha cousa en substitución doutra.
   • Exemplo: Prefire trocar liberdade por riqueza.
     
     
4. Dar ou recibir unha cantidade a cambio doutra equivalente en moedas ou billetes de inferior valor ou en moeda estranxeira.
   • Exemplo: Non puido trocar as libras esterlinas no banco porque era día festivo.
     
     
5. Facer que alguén ou algo pase a ser aquilo que se expresa.
   • Exemplo: Segundo a mitoloxía o rei Midas trocaba en ouro todo o que tocaba.
     
     
6. (Figurado) Tomar unha cousa por outra.
   • Exemplo: O vello troca con facilidade os nomes dos seus compañeiros.
     
     

Observacións

• Na 1ª acepción seus sinónimos son cambiar e permutar.
• Na 2ª acepción seus sinónimos son cambiar e intercambiar.
• Na 3ª e 4ª acepcións seu sinónimo é cambiar.
• Na 5ª acepción seus sinónimos son cambiar, converter, mudar, tornar e transformar.

Verbo pronominal

1. Pasar a ser aquilo que se expresa.
   • Exemplo: Coa colleita deste ano a fame trocouse en fartura.
     
     

Observacións

• Seus sinónimos son cambiarse, converterse, mudarse, tornarse e transformarse.

Substantivo masculino

• Etimoloxía: do francés trocart.

• Pronuncia: /tɾo.ˈkaɾ/ (AFI)

1. (Cirurxía) Instrumento cirúrxico rematado nunha punta triangular que se emprega para facer puncións e sacar líquidos das cavidades do organismo.
   • Exemplo: O trocar permite o paso de líquidos polo seu interior
     
     .