quenlla

Galego

quenlla¹

• Etimoloxía: do latín canicula, diminutivo de canis, co significado de tiburón de pequeno tamaño.

• Pronuncia: [ˈkɛn.ʎɐ] (AFI)

Substantivo masculino

quenlla (sg: quenlla; pl: quenllas)

1. (Ictioloxía) Tiburón peláxico, que se distribúe por todos os océanos e mares do mundo. É de cor azul escura no dorso, cos costados de cor azul máis viva e branca na rexión ventral. Ten unha lonxitude media de 2,5 m (máximo, 4 m nas femias), cun peso medio de 80 kg. Pertence á orde dos carcarriniformes (Carcharhiniformes), familia dos carcarrínidos (Carcharhinidae).
2. (Ictioloxía) Por extensión, un dos nomes dos tiburóns, en xeral.

Traducións

(1) Prionace glauca

Nome científico: Prionace glauca (Cantor, 1849). Africáner: blouhaai (af). Alemán: Blauhai (de). Aragonés: tinturera (an). Asturiano: canía (ast), caella (ast), tintorera (ast). Bielorruso: блакітная акула (be). Bretón: morc'hast c'hlas (br). Búlgaro: синя акула (bg). Castelán: tintorera (es), tiburón azul (es), azulejo (es). Catalán: tintorera (ca). Checo: žralok modrý (cs). Croata: modrulj (hr). Corso: pesciucane (co). Danés: blåhaj (da). Eslovaco: žralok belasý (sk), žralok modrý (sk). Esperanto: blua ŝarko (eo). Finés: sinihai (fi).

Francés: requin bleu (fr), peau bleue (fr). Galés: morgi glas (cy). Grego: γλαυκοκαρχαρίας (el). Húngaro: kékcápa (hu). Inglés: blue shark (en). Irlandés: siorc gorm (ga). Islandés: bláháfur (is). Italiano: verdesca (it), squalo azzurro (it). Lituano: melsvasis ryklys (lt). Macedonio: сина ајкула (mk). Neerlandés: blauwe haai (nl). Noruegués: blåhai (no). Polaco: żarłacz błękitny (pl), rekin błękitny (pl). Portugués: tubarão-azul (pt), tintureira (pt), guelha (pt), cação-azul (pt), bico-doce (pt), focinhudo (pt), mole-mole (pt), tubarão-de-focinho (pt). Romanés: rechin albastru (ro). Ruso: синяя акула (ru). Sardo: canisca (sc). Serbio: модруљ (sr) / modrulj (sr). Sueco: blåhaj (sv). Turco: pamuk balığı (tr). Ucraíno: акула блакитна (uk). Vietnamita: cá mập xanh (vi).

(2) Calquera especie de tiburón

Véxase «tiburón».

Referencias

• Fernández Rei, Francisco (2006). No mar todo se move: áreas léxicas na nomenclatura da fauna marítima da Gallaecia (Lingua e territorio). pp. 387-460. Instituto da Lingua Galega.

quenlla²

• Pronuncia: [ˈkɛn.ʎɐ] (AFI)

Substantivo masculino

quenlla (sg: quenlla; pl: quenllas)

1. Rego que se fai nun terreo para conducir auga.
   • Sinónimos: cal, caldeira, calexa, canle.
2. Nun muíño, canle por onde vai caendo o gran á moa desde a moega.
   • Sinónimos: adella, calexa, cangalleira, causela.
3. Estreito val entre montañas utilizado normalmente como lugar de paso.
   • Sinónimos: calexa, canella, canellón.