ostentación

Galego

• Etimoloxía: do latín ostentātiō, ostentātiōnem.

• Pronuncia: /ɔstentaˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

ostentación (sg: ostentación; pl: ostentacións)

1. Acción e efecto de ostentar.
2. Grandeza e luxo vaidosos que se visualizan nun acto.
   • Sinónimos: aparato, fasto, pompa.
3. Estima excesiva dun mesmo, das súas calidades, etc.
   • Exemplo: A ostentación cegábao, impedíndolle ver os seus límites.
   • Sinónimos: altivez, altiveza, arrogancia, chulería, fachenda, fatuidade, flato, fumes, fungos, narcisismo, orgullo, oufanía, petulancia, presunción, soberbia, vaidade, vangloria, xactancia.
   • Antónimos: humildade, modestia.

Traducións

• Castelán: altanería ^(es), arrogancia ^(es), fatuidad ^(es), orgullo ^(es), ostentación ^(es), soberbia ^(es), ufanía ^(es), vanidad ^(es).
• Francés: ostentation ^(fr)
• Inglés: ostentation ^(en), vanity ^(en).
• Italiano: ostentazione ^(it)
• Portugués: ostentação ^(pt), vaidade ^(pt).

Castelán

• Etimoloxía: do latín ostentātiō, ostentātiōnem.

Substantivo feminino

ostentación (sg: ostentación; pl: ostentaciones)

1. Ostentación.