carallán

Galego

• Etimoloxía: de carallo.

Adxectivo

carallán (ms: carallán; mpl: caralláns; fs: carallana; fpl: carallanas)

1. Que non toma as cousas en serio.
2. [Persoa] a quen lle gusta andar de troula.
   • Sinónimos: fandangueiro, festeiro, festexeiro, folieiro, gallofeiro, garuleiro, pándego, rexoubeiro, trangalleiro, trouleiro, tunante.

Traducións

• Castelán: (2) juerguista ^(es).

Substantivo

carallán (ms: carallán; mpl: caralláns; fs: carallana; fpl: carallanas)

1. Persoa que non toma as cousas en serio.
   • Exemplo: Non lle fagas caso, é un carallán.
     
     
2. Persoa a quen lle gusta andar de troula.
   • Exemplo: Os pais xa non saben que facer co carallán do seu fillo.
     
     
   • Sinónimos: festeiro, festexeiro, folieiro, pándego, trangalleiro, trouleiro, tunante.
   • Termos relacionados: boureón, rebuldeiro.

Traducións

• Castelán: (2) juerguista ^(es).
• Francés: (2) fêtard ^(fr).

Substantivo masculino

carallán (sg: carallán; pl: caralláns)

1. Nome común para denominar o cogomelo Phallus impudicus.
   • Exemplo: Atoparon na fraga un carallán grandísimo.