substancia branca

Galego

• Etimoloxía: de substancia e branca, e este do latín Susbtantia alba.

Locución substantiva feminina

Disección anteroposterior dun cerebro humano, mostrando a substancia gris (zonas máis externas e escuras), e a substancia branca (zonas máis internas e claramente brancas).

Sección da medula espiñal, coa formación dun nervio raquídeo.
Substancia gris: números 1-3.
Substancia branca: números 4-6.
(Os nomes das diferentes estruturas, en latín científico).

substancia branca (sg: substancia branca; pl: substancias brancas)

1. (Anatomía) Parte do sistema nervioso central composta de fibras nerviosas mielinizadas (cubertas de mielina). No encéfalo está concentrada no interior, mentres que o córtex cerbral e os núcleos das células do exterior se compoñen de substancia gis. Esta distribución cambia na medula espiñal, onde a substancia gris áchase no centro, e a branca na periferia.
   Nome científico: Susbtantia alba.
   • Sinónimos: materia branca.

Véxase tamén

• substancia gris

Traducións

• Alemán: weiße Substanz ^(de)
• Castelán: sustancia blnca ^(es)
• Catalán: substància blanca ^(ca)
• Danés: hvid substans ^(da)
• Francés: substance blanche ^(fr)
• Inglés: white matter ^(en)
• Italiano: sostanza bianca ^(it)
• Neerlandés: witte stof ^(nl)
• Portugués: substância branca ^(pt)
• Romanés: substanță albă ^(ro)
• Sueco: vit hjärnsubstans ^(sv)