cerebro

Galego

• Etimoloxía: do latín cerebrum.

• Pronuncia: [θeˈɾɛ.β̞ɾʊ], [seˈɾɛ.β̞ɾʊ] (AFI)

Substantivo masculino

cerebro ----

singular	plural
cerebro	cerebros

1. (Anatomía) Parte anterior do encéfalo dos vertebrados.
   • Observacións: Está formado por unha parte anterior (prosencéfalo) e unha parte media (mesencéfalo). Presenta dous hemisferios separados por un suco lonxitudinal e a súa superficie está marcada por numerosos sucos sinuosos que delimitan as chamadas circunvolucións.
2. Por extensión, o conxunto do encéfalo, incluíndo o cerebelo e o bulbo.
   • Sinónimos: miolos, sesada, sesos.
3. (Zooloxía) Nos invertebrados, conxunto de ganglios nerviosos que coordinan o seu sistema nervioso.
4. (Figurado) Punto no que reside a intelixencia, as facultades mentais.
   • Exemplo: O boxeo provoca danos no cerebro.
     
     
   • Sinónimos: sentido, siso.
   • Termos relacionados: cerebro electrónico, cerebro de mosquito, ser un cerebro.
5. (Figurado) Persoa que dirixe unha operación e decide os pasos a dar.
   • Exemplo: Ó final, non conseguiron dete-lo cerebro da estafa.
     
     

Traducións

• Asturiano: cerebru ^(ast).
• Castelán: cerebro ^(es).
• Catalán: cervell ^(ca).
• Francés: cerveau ^(fr).
• Kotava: kerava ^(avk)