deber

Galego

• Etimoloxía: do latín debere.

• Pronuncia: /deˈβeɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

deber (sg: deber; pl: deberes)

1. Obriga que un está obrigado a facer.
2. Exercicio que realizan os alumnos fóra da escola, como labor escolar.
   • Observacións: Normalmente úsase en plural.

Traducións

• Italiano: dovere ^(it)

Verbo

deber

1. Ter a obriga de [facer algo].
   • Observacións: Cando «deber» vai negado (por exemplo, precedido de «non»), a negación non afecta a «deber» senón ao obxecto directo. Por exemplo, «non debes saír» significa «tes a obriga de non saír», e non «non tes a obriga de saír».
   • Exemplo: Cando chegues á oficina de Facenda debes coller un número e agardar pola túa quenda.
     
     
2. Estar obrigado a pagar ou devolver algo a alguén

Traducións

• Italiano: dovere ^(it)

Conxugación

Verbo regular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	deber
Xerundio	debendo
Participio	debido, debida, debidos, debidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	debo	debes	debe	debemos	debedes	deben
	Copretérito	debía	debías	debía	debiamos	debiades	debían
	Pretérito	debín	debiches	debeu	debemos	debestes	deberon
	Antepretérito	debera	deberas	debera	deberamos	deberades	deberan
	Futuro	deberei	deberás	deberá	deberemos	deberedes	deberán
	Pospretérito	debería	deberías	debería	deberiamos	deberiades	deberían
Modo Subxuntivo	Presente	deba	debas	deba	debamos	debades	deban
	Pretérito	debese	debeses	debese	debésemos	debésedes	debesen
	Futuro	deber	deberes	deber	debermos	deberdes	deberen
Modo Imperativo	Afirmativo		debe	deba1		debede	deban1
	Negativo		debas	deba1		debades	deban1
Infinitivo conxugado		deber	deberes	deber	debermos	deberdes	deberen

1 Vostede(s)