xerundio

Galego

• Etimoloxía: do latín gerundium.

• Pronuncia: [ʃɛˈɾun.djʊ] (AFI)

Substantivo masculino

xerundio m (sg: xerundio; pl: xerundios)

1. (Morfosintaxe) Forma verbal rematada en -ndo en galego, que expresa unha acción que se está realizando, en progreso.
   • Infinitivo, xerundio e participio.
   • Camiñando é o xerundio do verbo camiñar

Traducións

• Alemán: Gerundium ^(de)
• Castelán: gerundio ^(es)
• Esloveno: glagolnik ^(sl), gerundij ^(sl)
• Finés: gerundi ^(fi)
• Francés: gérondif ^(fr), participe présent ^(fr)
• Inglés: gerund ^(en)
• Italiano: gerundio ^(it)
• Neerlandés: gerundium ^(nl)
• Portugués: gerúndio ^(pt)
• Vasco: gerundio ^(eu)