PCB

Galego

Substantivo masculino

PCB

1. (Química) Composto orgánico constituído por dous aneis de benceno que se unen a través dun átomo de carbono de cada un deles (bifenilo) e un diverso número de átomos de cloro que substitúen a átomos de hidróxeno dos bencenos en distintas posicións. Este distinto número de átomos de cloro e as súas posibles posicións fan que o número de posibles deste sexa de máis de douscentos; que pertencen ao grupo dos contaminantes persistentes con tendencia a acumularse no tecido adiposo e a concentrarse na cima da cadea trófica.

Sinónimos

• bifenilo policlorado

Traducións

• Catalán: bifenil policlorat ^(ca), PCB ^(ca)
• Inglés: polychlorinated biphenyl ^(en)