hidróxeno

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo ὕδωρ (auga) e γεν- (crear, xerar).

• Pronuncia: /iˈðɾɔʃe̝no̝/ (AFI)

Substantivo masculino

hidróxeno (sg: hidróxeno; pl: hidróxenos)

1. (Química) Elemento químico de número atómico 1, descuberto por Boyle en 1671. En condicións normais de presión e temperatura preséntase como un gas diatómico altamente inflamable, incoloro e inodoro. É o elemento químico máis lixeiro e o máis abundante do universo. É un dos compoñentes da auga e da maioría das substancias orgánicas. O seu símbolo é H.

Traducións

• Alemán: Wasserstoff ^(de).
• Castelán: hidrógeno ^(es).
• Francés: hydrogène ^(fr).
• Inglés: hydrogen ^(en).
• Italiano: idrogeno ^(it).
• Neerlandés: waterstof ^(nl).
• Portugués: hidrogénio ^(pt), hidrogênio ^(pt).
• Sueco: väte ^(sv).

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos