xogo

Galego

Xogo da mariola.

Pezas do xogo de xadrez.

• Etimoloxía: do latín jocus ou iocus, broma, entretemento, a través do galego-portugués jogo.

• Pronuncia: /'ʃɔ.ɣo̯/ (AFI)

Substantivo masculino

xogo (sg: xogo; pl: xogos)

1. Acción de xogar.
   • Exemplo: Deixa o xogo e ven xantar.
2. Cada unha das actividades que se realizan co único fin de entreterse e divertirse, e que se caracterizan por estar organizadas conforme unhas regras determinadas e, ás veces, por precisar duns obxectos concretos.
   • Exemplo: O tute é un xogo.
3. Aquilo co que se xoga seguindo determinadas regras.
   • Exemplo: Regaláronme un xogo de xadre.
4. Entretemento no que se arriscan cartos.
   • Exemplo: Arruinouse por culpa do xogo.
5. Conxunto de cartas que nos xogos da baralla ten un xogador na man.
   • Exemplo: Nesta partida levo un bo xogo.
6. Conxunto de cousas que teñen as mesmas características básicas e, complementándose, serven para un mesmo fin.
   • Exemplo: Un xogo de chaves. Un xogo de café.
7. Combinación de certas cousas que dá lugar a un conxunto.
   • Exemplo: Xogos de luces. Xogos de auga.
8. Maneira de xogar.
   • Exemplo: Fixo un xogo moi hábil e gañou.
9. Maneira de actuar conforme unhas intencións determinadas.
   • Exemplo: Non lle sigas o xogo a esa xente.
10. Parte pola que se unen dous ósos, e movemento desa parte.
    • Exemplo: O pantalón estórbame no xogo da perna.

Substantivo masculino plural

1. Reunión deportiva na que se realizan competicións de distintos deportes.
   • {{exemplo|Os Xogos Olímpicos.

Observacións

1. Na 10ª acepción son sinónimos artellamento, articulación, xoga, xógara, xunta, xuntura.

Termos relacionados

• entrar en xogo, facer o xogo, fóra de xogo, sala de xogos, xogar, xogador, xogo de azar, xogo de mans, xogo de palabras, xogo de rol, xogos florais, xogos malabares, xogos olímpicos, xogos paralímpicos, xogos píticos.