tributo

Galego

• Etimoloxía: do latín tribūtum.

• Pronuncia: /tri.'βu.to̯/ (AFI)

Substantivo masculino

tributo (sg: tributo; pl: tributos)

1. Cantidade que o cidadán paga para contribuír á facenda pública.
   • Exemplo: O encargado de cobrar os tributos é o Ministerio de Facenda.
     
     
2. (Historia) Contribución en diñeiro, especies ou servizos que un súbdito debía pagar, na Idade Media, ao seu señor, ao rei ou á Igrexa.
   • Exemplo: A chamada loitosa era un tributo que se pagaba cando morría o súbdito.
     
     
3. (Figurado) Sentimento de admiración, respecto, cariño ou agradecemento para alguén.
   • Exemplo: Rendéronlle un último tributo no funeral. Recibide isto como tributo da nosa vella amizade pola vosa familia.
     
     
4. (Figurado) Carga ou obriga que se debe pagar ou soportar a cambio de gozar de algo.
   • Exemplo: A tensión é o tributo dos tempos modernos.
     
     
5. (Figurado) Aquilo que se sofre por razóns morais, de deber, etc.
   • Exemplo: A vida sempre acaba cobrando o seu tributo.
     
     

Observacións

Na 1ª acepción seu siónimo é imposto.