tímpano

Galego

• Etimoloxía: do latín medieval tympanum 'tímpano do oído', e este do latín tympănum 'tambor', e este do grego antigo τύμπανον týmpanon.

• Pronuncia: /'tim.pa.ŋo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

tímpano (sg: tímpano; pl: tímpanos)

1. (Anatomía) Delgada membrana que ten como función principal transmitir os sons do aire aos pequenos osos do interior do aparello auditivo.
   • Exemplo: Unha otite produciume unha perforación do tímpano.
     
     .
2. (Arquitectura) Zona central do frontón dunha porta ou dunha ventá delimitada por dúas cornixas inclinadas e a horizontal da súa base.
   • Exemplo: Moitos tímpanos da catedral de Santiago son de estilo románico.
     
     .
3. (Música) Instrumento musical composto de varias tiras desiguais de vidro colocadas de maior a menor sobre dúas cordas ou cintas, e que se toca cunha especie de pequeno mazo de cortiza ou forrado de badana.
   • Exemplo: É un excelente int´derprete de tímpano.
     
     .