mineral

Galego

• Etimoloxía: do latín medieval minerale, do adxectivo latino mineralis.

• Pronuncia: /minɛˈɾal/ (AFI)

Adxectivo

1. (Xeoloxía) Dise da materia que non forma parte dos seres vivos.
   • Exemplo: O concepto de materia mineral oponse ao de materia viva ou materia orgánica.

Substantivo masculino

1. (Xeoloxía) Substancia natural, sólida, cristalina, de composición química definida (ou que pode variar entre límites estreitos) e que ten unhas propiedades físicas tamén definidas.
   • Exemplo: A parte da xeoloxía que se dedica ao estudo dos minerais é a mineraloxía.
   • Observacións: Segundo esta definición, as substancias líquidas ou gasosas presentes na Terra, así como as sólidas non cristalinas, non son consideradas minerais, nin tampouco as obtidas artificialmente. Así e todo, ás veces, algunhas das primeiras, como o carbón e o petróleo, si se consideran.

Traducións

• Francés: minéral ^(fr)
• Africáner: mineraal ^(af)
• Alemán: Mineral ^(de)
• Inglés: mineral ^(en)
• Vasco: mineral ^(eu)
• Catalán: mineral ^(ca)
• Danés: mineral ^(da)
• Castelán: mineral ^(es)
• Esperanto: mineralo ^(eo)
• Finés: kivennäinen ^(fi), mineraali ^(fi)
• Galés: mwyn ^(cy)
• Ido: mineralo ^(io)
• Italiano: minerale ^(it)
• Kotava: kawa ^(avk)
• Neerlandés: delfstof ^(nl), mineraal ^(nl)
• Noruegués: malm ^(no), mineral ^(no)
• Occitano: mineral ^(oc)
• Papiamento: mineral ^(pap)
• Polaco: minerał ^(pl)
• Portugués: mineral ^(pt)
• Romanés: mineral ^(ro)
• Saami do norte: minerála ^(se)
• Sueco: mineral ^(sv)
• Checo: minerál ^(cs)
• Vietnamita: khoáng vật ^(vi)