adxectivo

Galego

• Etimoloxía: do latín adiectivo.

• Pronuncia: /ad.ʃɛkˈti.βo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

adxectivo (sg: adxectivo; pl: adxectivos)

1. (Morfosintaxe) Clase de palabra variable (con flexión de xénero e número, ou unicamente de número) que expresa unha calidade atribuída, e que desenvolve a función sintáctica de núcleo da frase adxectiva.
2. (Morfosintaxe) Cada unha das palabras pertencentes á clase de palabra que posúe a mesma denominación.

Traducións

• Africáner: adjektief ^(af), byvoeglike naamwoord ^(af)
• Alemán: Adjektiv ^(de), Eigenschaftswort ^(de)
• Árabe: صِفَة ^(ar)
• Armenio: ածական ^(hy) (adzˈagan)
• Asturiano: axetivu ^(ast)
• Castelán: adjetivo ^(es).
• Catalán: adjectiu ^(ca)
• Checo: adjektivum ^(cs), přídavné jméno ^(cs)
• Chinés:  形容词 ^(zh) (xíngróngcí)
• Coreano: 형용사 ^(ko) (hyeongyongsa)
• Danés: adjektiv ^(da)
• Esperanto: adjektivo ^(eo), a-vorto ^(eo)
• Feroés: lýsingarorð ^(fo)
• Finés: adjektiivi ^(fi), laatusana ^(fi)
• Francés: adjectif ^(fr).
• Francocontés: aidjèctif ^(fc)
• Frisón: eigenskipswurd ^(fy)
• Grego: επίθετο ^(el).
• Hindi: विशेषण ^(hi) (viśeṣaṇa)
• Ido: adjektivo ^(io)
• Indonesio: kata sifat ^(id)
• Inglés: adjective ^(en).
• Islandés:  lýsingarorð ^(is)
• Italiano: aggettivo ^(it).
• Latín: adjectivum ^(la)
• Lingala: likonzámí ^(ln)
• Neerlandés: adjectief ^(nl), bijvoeglijk naamwoord ^(nl)
• Occitano: adjectiu ^(oc)
• Papiamento: athetivo ^(pap)
• Persa: صفت ^(fa)
• Polaco: przymiotnik ^(pl).
• Portugués: adjetivo ^(pt)
• Ruso: прилагательное ^(ru).
• Sánscrito:  विशेषण ^(sa) (viśeṣaṇa)
• Songhai oriental: alhaali ^(ses)
• Sueco: adjektiv ^(sv)
• Támil: உரிச்சொல் ^(ta) (uritchol)
• Taxico: сифат ^(tg)
• Turco: önad ^(tr), sıfat ^(tr)
• Uigur: سۈپەت ^(ug)
• Vasco: adjektibo ^(eu)
• Vietnamita: tính từ ^(vi)
• Xaponés: 形容詞 ^(ja) (keiyōshi)

Adxectivo

adxectivo (ms: adxectivo; mpl: adxectivos; fs: adxectiva; fpl: adxectivas)

1. Palabra ou frase que cualifica un substantivo, que funciona como adxectivo.
2. Xunto de, unido con, suplementario.