abono

Galego

• Etimoloxía: de «abonar».

• Pronuncia: /aˈβo.no̝/ (AFI)

Substantivo masculino

abono (sg: abono; pl: abonos)

1. Acción de abonar ou abonarse.
   • Exemplo: O abono das cotas anuais adoita facerse durante o primeiro trimestre.
     
     
2. Prestación dun servizo que se prolonga no tempo.
   • Exemplo: Teño un abono por un ano á revista de cociña que anunciaban pola televisión.
     
     
3. Documento que certifica o dereito que adquire unha persoa ao abonarse [a algo].
   • Exemplo: Garda ben o abono non vaia ser que logo teñamos que reclamar e non poidamos.
     
     
4. Conxunto de entradas ou billetes que se mercan conxuntamente.
   • Exemplo: Vou a miúdo á piscina despois de clase, así que comprei un abono para que me saíse máis barato.
     
     

Sinónimos

1. Aboamento, pagamento.
2. Subscrición.
3. Recibo.

Traducións

• Castelán: abono ^(es).
• Portugués: abono ^(pt).

Verbo

abono

1. Definición impropia: primeira persoa do singular da forma presente do verbo «abonar».

Castelán

Substantivo masculino

abono (sg: abono; pl: abonos)

1. Abonamento, pagamento, recibo ou dereito de subscrición.
2. Esterco.
3. Fertilizante químico.