-eiro

Galego

• Etimoloxía: do latín -ārius e -ārium.

• Pronuncia: /'ej.ɾo̯/ (AFI)

Sufixo

-eiro (ms: -eiro; mpl: -eiros; fs: -eira; fpl: -eiras)

1. Elemento de formación de palabras que, en substantivos, indica oficio, ocupación ou profesión, como en enxeñeiro, canteiro, libreiro, percebeiro, redeiro, xornaleiro.
2. Forma derivados que designan utensilios ou mobles, como en alzadeiro, billeteira, carteira, poleiro.
3. Forma numerosos nomes de árbores, como en abelaneira, abruñeiro, castiñeiro, laranxeira, marmeleiro, pereira, pexegueiro
4. Forma nomes de lugares onde abunda algo, especialmente animais, como en abelleiro, avespeiro, formigueiro, ou de plantas, como en breixeira, carballeira, uceira.
5. Nos adxectivos significa, en xeral, carácter ou condición moral, como en embusteiro, mentireiro, preguiceiro, troleiro.

Véxase tamén

-eira