rimar

Galego

• Etimoloxía: de rima.

• Pronuncia: /riˈmaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

rimar

1. Formar rima unha palabra con outra.
   • Sinónimos: consonar.
2. Compoñer con rima, realizar versos con rima.

Verbo transitivo

rimar

1. Utilizar unha palabra que teña rima con outra.
2. Poñer en verso.
   • Sinónimos: versificar.

Traducións

• Alemán: reimen ^(de)
• Castelán: rimar ^(es).
• Catalán: rimar ^(ca)
• Francés: rimer ^(fr)
• Inglés: rhyme ^(en)
• Italiano: rimare ^(it)
• Neerlandés: rijmen ^(nl)
• Portugués: rimar ^(pt).
• Vasco: errimatu ^(eu)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	rimar
Xerundio	rimando
Participio	rimado, rimada, rimados, rimadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	rimo	rimas	rima	rimamos	rimades	riman
	Copretérito	rimaba	rimabas	rimaba	rimabamos	rimabades	rimaban
	Pretérito	rimei	rimaches	rimou	rimamos	rimastes	rimaron
	Antepretérito	rimara	rimaras	rimara	rimaramos	rimarades	rimaran
	Futuro	rimarei	rimarás	rimará	rimaremos	rimaredes	rimarán
	Pospretérito	rimaría	rimarías	rimaría	rimariamos	rimariades	rimarían
Modo Subxuntivo	Presente	rime	rimes	rime	rimemos	rimedes	rimen
	Pretérito	rimase	rimases	rimase	rimásemos	rimásedes	rimasen
	Futuro	rimar	rimares	rimar	rimarmos	rimardes	rimaren
Modo Imperativo	Afirmativo		rima	rime1	rimemos	rimade	rimen1
	Negativo		rimes	rime1	rimemos	rimedes	rimen1
Infinitivo conxugado		rimar	rimares	rimar	rimarmos	rimardes	rimaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: de rima.

Verbo

rimar

1. Rimar.

Catalán

• Etimoloxía: de rima.

Verbo

rimar

1. Rimar.

Portugués

• Etimoloxía: de rima.

Verbo

rimar

1. Rimar.