promulgar

Galego

• Etimoloxía: do latín promulgāre.

• Pronuncia: /pro.mul.'ɣ̞ar/ (AFI)

Verbo transitivo

promulgar

1. (Dereito) Publicar oficialmente unha autoridade unha lei, ou outra disposición, para que se cumpran.
   • Exemplo: O actual Estatuto de autonomía de Galicia foi promulgado en 1981.
     
     
2. Por extensión, facer que algo se propague.
   • {{exemplo|O famoso zoólogo promulgou unha noca teoría.

Observacións

• Na 1ª acepción seu antónimo é abolir.

Termos relacionados

promulgación, promulgador

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	promulgar
Xerundio	promulgando
Participio	promulgado, promulgada, promulgados, promulgadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	promulgo	promulgas	promulga	promulgamos	promulgades	promulgan
	Copretérito	promulgaba	promulgabas	promulgaba	promulgabamos	promulgabades	promulgaban
	Pretérito	promulguei	promulgaches	promulgou	promulgamos	promulgastes	promulgaron
	Antepretérito	promulgara	promulgaras	promulgara	promulgaramos	promulgarades	promulgaran
	Futuro	promulgarei	promulgarás	promulgará	promulgaremos	promulgaredes	promulgarán
	Pospretérito	promulgaría	promulgarías	promulgaría	promulgariamos	promulgariades	promulgarían
Modo Subxuntivo	Presente	promulgue	promulgues	promulgue	promulguemos	promulguedes	promulguen
	Pretérito	promulgase	promulgases	promulgase	promulgásemos	promulgásedes	promulgasen
	Futuro	promulgar	promulgares	promulgar	promulgarmos	promulgardes	promulgaren
Modo Imperativo	Afirmativo		promulga	promulgue1	promulguemos	promulgade	promulguen1
	Negativo		promulgues	promulgue1	promulguemos	promulguedes	promulguen1
Infinitivo conxugado		promulgar	promulgares	promulgar	promulgarmos	promulgardes	promulgaren

1 Vostede(s)