mear

Galego

• Etimoloxía: da onomatopea «me», son que emiten as ovellas.

• Pronuncia: /ˈmɛaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

mear

1. Emitir [a ovella ou a cabra] a súa voz.
   • Sinónimos: bear, berrar, berregar.
   • Exemplo: A ovella anda a mear porque ten fame.
     
     

Traducións

• Francés: bêler ^(fr).
• Italiano: belare ^(it).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	mear
Xerundio	meando
Participio	meado, meada, meados, meadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	meo	meas	mea	meamos	meades	mean
	Copretérito	meaba	meabas	meaba	meabamos	meabades	meaban
	Pretérito	meei	meaches	meou	meamos	meastes	mearon
	Antepretérito	meara	mearas	meara	mearamos	mearades	mearan
	Futuro	mearei	mearás	meará	mearemos	mearedes	mearán
	Pospretérito	mearía	mearías	mearía	meariamos	meariades	mearían
Modo Subxuntivo	Presente	mee	mees	mee	meemos	meedes	meen
	Pretérito	mease	meases	mease	meásemos	meásedes	measen
	Futuro	mear	meares	mear	mearmos	meardes	mearen
Modo Imperativo	Afirmativo		mea	mee1	meemos	meade	meen1
	Negativo		mees	mee1	meemos	meedes	meen1
Infinitivo conxugado		mear	meares	mear	mearmos	meardes	mearen

1 Vostede(s)

Castelán

Verbo intransitivo

mear

1. Mexar, ouriñar (expulsar os ouriños).

Verbo transitivo

mear

1. Mexar, ouriñar (expulsar [unha substancia] cos ouriños).
2. Mexar, ouriñar (ensuciar [algo] cos ouriños).