aducir

Galego

• Etimoloxía: do latín adducere (levar, conducir).

• Pronuncia: /aðuˈθiɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

aducir

1. Presentar probas ou argumentos que sirvan como xustificación ou defensa.
   • Exemplo: Aduciu que estaba afónico para non asistir a clase.
     
     
2. (Fisioloxía) Mobilizar un membro cara ao plano medio do corpo, ou un dedo cara ao eixe da extremidade.
   • Exemplo: Despois do accidente, era incapaz de aducir o maimiño da man esquerda.
     
     

Traducións

• Alemán: beibrigen ^(de) (1), anführen ^(de) (1)
• Castelán: aducir ^(es) (1) (2)
• Francés: alléguer ^(fr) (1), citer ^(fr) (1), appporter ^(fr) (1)
• Inglés: adduce ^(en) (1)
• Italiano: addurre ^(it) (1), adducere ^(it) (1)

Conxugación

Verbo semirregular da 3ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	aducir
Xerundio	aducindo
Participio	aducido, aducida, aducidos, aducidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	aduzo	aduces	aduce	aducimos	aducides	aducen
	Copretérito	aducía	aducías	aducía	aduciamos	aduciades	aducían
	Pretérito	aducín	aduciches	aduciu	aducimos	aducistes	aduciron
	Antepretérito	aducira	aduciras	aducira	aduciramos	aducirades	aduciran
	Futuro	aducirei	aducirás	aducirá	aduciremos	aduciredes	aducirán
	Pospretérito	aduciría	aducirías	aduciría	aduciriamos	aduciriades	aducirían
Modo Subxuntivo	Presente	aduza	aduzas	aduza	aduzamos	aduzades	aduzan
	Pretérito	aducise	aducises	aducise	aducísemos	aducísedes	aducisen
	Futuro	aducir	aducires	aducir	aducirmos	aducirdes	aduciren
Modo Imperativo	Afirmativo		aduce	aduza1		aducide	aduzan1
	Negativo		aduzas	aduza1		aduzades	aduzan1
Infinitivo conxugado		aducir	aducires	aducir	aducirmos	aducirdes	aduciren

1 Vostede(s)

Castelán

Verbo

aducir

1. Aducir.