pitaia

Galego

Substantivo feminino

pitaia (sg: pitaia; pl: pitaias)

1. (Botánica) Planta dos xéneros Hylocereus e Selenicereus, da familia dos cactos (Cactaceae), proveniente das Américas
2. (Alimentación) Baga de forma ovoide e que, segundo as especies, pode ter a pela de cor rosa, vermella ou amarela, con brácteas verdes que se tornan amarelas cando madurece, e a polpa branca ou rosada con sementes negras, moi zumarenta e de sabor doce.

Termos relacionados

• pitaia amarela (Hylocereus megalanthus)
• pitaia vermella (Hylocereus undatus)

Traducións

• Castelán: pitahaya ^(es), pitaya ^(es)
• Francés: fruit du dragon ^(fr), pitaya ^(fr), pitahaya ^(fr)
• Inglés: pitahaya ^(en), dragon fruit ^(en), strawberry pear ^(en)
• Vietnamita: thanh long ^(vi)