madurecer

Galego

• Etimoloxía: do latín maturescere.

• Pronuncia: /maðuɾeˈθeɾ/ (AFI)

Verbo

madurecer

1. Volverse algún froito maduro.
2. Facerse unha persoa máis experta nalgunha materia ou na vida.

Sinónimos

• madurar

Traducións

• Castelán: madurar ^(es)
• Portugués: madurar ^(pt), madurecer ^(pt), amadurecer ^(pt)

Conxugación

Verbo semirregular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	madurecer
Xerundio	madurecendo
Participio	madurecido, madurecida, madurecidos, madurecidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	madurezo	madureces	madurece	madurecemos	madurecedes	madurecen
	Copretérito	madurecía	madurecías	madurecía	madureciamos	madureciades	madurecían
	Pretérito	madurecín	madureciches	madureceu	madurecemos	madurecestes	madureceron
	Antepretérito	madurecera	madureceras	madurecera	madureceramos	madurecerades	madureceran
	Futuro	madurecerei	madurecerás	madurecerá	madureceremos	madureceredes	madurecerán
	Pospretérito	madurecería	madurecerías	madurecería	madureceriamos	madureceriades	madurecerían
Modo Subxuntivo	Presente	madureza	madurezas	madureza	madurezamos	madurezades	madurezan
	Pretérito	madurecese	madureceses	madurecese	madurecésemos	madurecésedes	madurecesen
	Futuro	madurecer	madureceres	madurecer	madurecermos	madurecerdes	madureceren
Modo Imperativo	Afirmativo		madurece	madureza1	madurezamos	madurecede	madurezan1
	Negativo		madurezas	madureza1	madurezamos	madurezades	madurezan1
Infinitivo conxugado		madurecer	madureceres	madurecer	madurecermos	madurecerdes	madureceren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: do latín maturescere.

Verbo

madurecer

1. Madurecer.