parar

Galego

Verbo transitivo

parar

1. Interromper ou impedir o avance de [algo ou alguén].
   • Sinónimos: atallar, cortar, deter.

Traducións

Interromper ou impedir o avance.

Castelán: parar (es).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	parar
Xerundio	parando
Participio	parado, parada, parados, paradas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	paro	paras	para	paramos	parades	paran
	Copretérito	paraba	parabas	paraba	parabamos	parabades	paraban
	Pretérito	parei	paraches	parou	paramos	parastes	pararon
	Antepretérito	parara	pararas	parara	pararamos	pararades	pararan
	Futuro	pararei	pararás	parará	pararemos	pararedes	pararán
	Pospretérito	pararía	pararías	pararía	parariamos	parariades	pararían
Modo Subxuntivo	Presente	pare	pares	pare	paremos	paredes	paren
	Pretérito	parase	parases	parase	parásemos	parásedes	parasen
	Futuro	parar	parares	parar	pararmos	parardes	pararen
Modo Imperativo	Afirmativo		para	pare1		parade	paren1
	Negativo		pares	pare1		paredes	paren1
Infinitivo conxugado		parar	parares	parar	pararmos	parardes	pararen

1 Vostede(s)

Castelán

Verbo transitivo

parar

1. Atallar, cortar, deter, parar (interromper ou impedir o avance de [algo ou alguén]).