panacea

Galego

• Etimoloxía: do latín panacēa, e esta do grego antigo πανάκεια panákeia.

• Pronuncia: /panaˈθea̝/ (AFI)

Substantivo feminino

panacea (sg: panacea; pl: panaceas)

1. Medicamento ao que se atribúe eficacia para curar diversas enfermidades.
   • Exemplo: Os alquimistas buscaban a panacea universal
     
     .
2. (Figurado) Fórmula ou solución que se considera válida para calquera mal, para resolver os problemas ou remediar as dificultades.
   • Exemplo: Pensaron que atoparan unha panacea para saír da crise
     
     .

Observacións

• Recibe o nome da deusa grega do remedio universal, Panacea.

Traducións

• Alemán: Allheilmittel ^(de), Panazee ^(de)
• Castelán: panacea ^(es)
• Catalán: panacea ^(ca)
• Chinés: 灵丹妙药 ^(zh)
• Francés: panacée ^(fr)
• Inglés: panacea ^(en)
• Italiano: panacea ^(it)
• Polaco: panaceum ^(pl)
• Portugués: panacéia ^(pt)