oído interno

Galego

Oído interno

• Etimoloxía: de oído e interno.

• Pronuncia: /'oi.ðo̝ in.'tɛɾ.no̝/ (AFI)

Locución substantiva masculina

oído interno

1. (Anatomía) Parte máis interna do oído dos vertebrados, aloxada no óso temporal, e que comprende o labirinto, órgano do equilibrio, e o caracol ou cóclea, órgano da audición e o aparello vestibular, composto por tres canles semicirculares e polo vestíbulo.

Véxase tamén

oído