labirinto

Galego

• Etimoloxía: do latín labyrinthus.

• Pronuncia: /laβiˈɾinto̝/ (AFI)

Substantivo masculino

labirinto (sg: labirinto; pl: labirintos)

1. Lugar composto de camiños ou corredores e encrucilladas, intencionadamente complexo para dificultar a orientación e saída de quen se interne nel.
2. (Figurado) Situación ou cousa confusa, complicada e enleada.
3. (Anatomía) Estrutura do oído interno.

Traducións

• Alemán: Labyrinth ^(de)
• Castelán: laberinto ^(es)
• Catalán: laberint ^(ca)
• Chinés: 迷宫 ^(zh)
• Francés: labyrinthe ^(fr)
• Grego: λαβύρινθος ^(el)
• Inglés: labyrinth ^(en)
• Italiano: labirinto ^(it)
• Kotava: gelawa ^(avk)
• Polaco: labirynt ^(pl)
• Portugués: labirinto ^(pt)
• Ruso: лабиринт ^(ru)
• Vasco: labirinto ^(eu)

Italiano

• Etimoloxía: do latín labyrinthus.

Substantivo masculino

labirinto (sg: labirinto; pl: labirinti)

1. Labirinto.

Portugués

• Etimoloxía: do latín labyrinthus.

Substantivo masculino

labirinto (sg: labirinto; pl: labirintos)

1. Labirinto.

Vasco

• Etimoloxía: do latín labyrinthus.

Substantivo

labirinto

1. Labirinto.