estela

Galego

• Pronuncia: /esˈtɛla̝/ (AFI)

estela¹

• Etimoloxía: do latín stēla, do grego antigo στήλη (stḗlē).

Substantivo feminino

estela (sg: estela; pl: estelas)

1. (Arte) Monumento, usualmente un monólito, en forma de lápida, pedestal ou cipo, con inscricións.

Termos relacionados

• estela anepígrafa

Traducións

• Castelán: estela ^(es)
• Chinés: 碑 ^(zh)
• Francés: stèle ^(fr)
• Inglés: stele ^(en), stela ^(en)
• Kotava: atcom ^(avk)
• Portugués: estela ^(pt)

estela²

• Etimoloxía: do latín tardío astĕlla, de astŭla, do latín assula.

Substantivo feminino

estela (sg: estela; pl: estelas)

1. Cacho de madeira de pequenas dimensións e de forma irregular, que se desprende doutro anaco de xeito violento.
   • Sinónimos: acha, racho.
2. (Botánica) Parte central do talo e a raíz, que contén os tecidos derivados do procámbium.

Traducións

• Alemán: Splitter ^(de)
• Castelán: astilla ^(es)
• Chinés: 分裂 ^(zh)
• Francés: écharde ^(fr)
• Inglés: splinter ^(en)
• Italiano: scheggia ^(it)
• Portugués: estilha ^(pt)

Occitano

• Etimoloxía: do occitano antigo stella, do latín stēlla, do protoitálico *stērolā, do protoindoeuropeo *h₂stḗr.

• Pronuncia: /esˈtelo̞/ (AFI)

Substantivo feminino

estela (sg: stella; pl: stellas)

1. (Astronomía) Estrela.

Castelán

• Etimoloxía: do latín aestuāria, de aestus.

Substantivo feminino

estela (sg: estela; pl: estela)

1. Esteira.
2. (Arte) Estela.