esfínter

Galego

• Etimoloxía: do latín tardío sphinctēr, e este do grego antigo σφιγκτήρ, sphinktēr, 'banda', 'músculo contráctil'.

• Pronuncia: /es.ˈfĩn̪.t̪eɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

esfínter (sg: esfínter; pl: esfínteres)

1. (Anatomía) e (Fisioloxía) Estrutura anatómica constiuída por un músculo con forma de anel que normalmente mantén a constrición dun orificio do corpo, e que se relaxa cando é necesario para o funcionamento fisiolóxico normal.
   • Exemplo: Esfínter anal. Os esfínteres reláxanse ao morrer. O mal funcionamento dos esfínteres orixina diversos problemas como a incontinencia urinaria ou fecal ou o refluxo gastroesofáxico.
     
     

Termos relacionados

epiglote, esfínter do iris, esfínter esofáxico inferior, esfínter pilórico, esfínter de Oddi, esfínter precapilar, esfínter uretral, esfínteres anais, válvula ileocecal.