electrón

Grafías semellantes:     electron ,    électron

Galego

• Etimoloxía: de electr- e -ón, a través do inglés electron.

• Pronuncia: /ɛlɛkˈtɾoŋ/ (AFI)

Ficheiro:Barium (Elektronenbestzung).png

No modelo atómico de Bohr, os electróns (en vermello) sitúanse en capas xirando ao redor do núcleo do átomo.

Substantivo masculino

electrón (sg: electrón; pl: electróns)

1. (Física) Partícula elemental estábel que se acha nos átomos de todos os elementos como compoñente fundamental da súa codia, e que constitúe a unidade elemental de carga eléctrica (que equivale a 1,602 · 10^─19 C), tendo unha masa de 9,11 · 10^─31 kg. O seu símbolo é e^─. A súa antipartícula é o positrón.

Observacións

• O sufixo -ón, derivado de electrón, úsase para a formación dos nomes de diversas partículas: codón, fotón, neutrón, protón, etc.

Termos relacionados

• electrón positivo
• ecectrón de valencia
• electrón libre
• electrón orbital
• electrón pi
• electrón secundario
• electrón sigma
• electrón volt
• partícula elemental

Traducións

• Alemán: Elektron ^(de).
• Castelán: electrón ^(es).
• Catalán: electró ^(ca).
• Esloveno: elektron ^(sl).
• Francés: électron ^(fr).
• Grego: ηλεκτρόνιο ^(el).
• Inglés: electron ^(en).
• Italiano: elettrone ^(it).
• Polaco: elektron ^(pl).
• Portugués: elétron ^(pt) (Brasil), electrão ^(pt) (Portugal)
• Vasco: elektroi ^(eu)

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

Castelán

Substantivo masculino

electrón (sg: electrón; pl: electrones)

1. (Física) Electrón.