protón

Grafías semellantes:     Proton ,    proton

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo πρῶτον (prōton), neutro de πρῶτος (prōtos), «primitivo».

• Escoitar: «protón» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

protón (sg: protón; pl: protóns)

1. (Física) Partícula subatómica de carga eléctrica positiva que forma parte do nucleo do átomo e ten unha masa algo superior á do neutrón. O número de protóns nun átomo determina o número atómico dun elemento químico.

Traducións

• Alemán: Proton ^(de).
• Castelán: protón ^(es).
• Esloveno: proton ^(sl).
• Francés: proton ^(fr).
• Inglés: proton ^(en).
• Italiano: protone ^(it).
• Italiano: protão ^(it).

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

Castelán

Substantivo masculino

protón (sg: protón; pl: protones)

1. Protón.