donicela

Galego

• Pronuncia: /doniˈθɛla̝/ (AFI)

Substantivo feminino

donicela (sg: donicela; pl: donicelas)

1. (Zooloxía) Animal mamífero, o máis pequeno dos mustélidos. Ten corpo pequeno, longo e moi flexible, cabeza roma que non supera o grosor do pescozo, cun fociño pequeno e algo alongado. As extremidades e a cola son relativamente curtas; esta última abarca menos da metade da súa lonxitude corporal. En latitudes máis altas a pelaxe durante o verán é escura, pero varía xeograficamente de pardo leonado escuro ou chocolate escuro a pardo avermellado pálido ou rubio. O ventre e zonas inferiores, incluíndo a mandíbula e a cara interna dos membros, son brancas.
   • Exemplo: Se te morde a donicela, busca viño e busca vela, que mañán che darán terra.
     
     
   • Sinónimos: denociña, doniña, garridiña, saltaparedes.

Traducións

• Nome científico: Mustela nivalis.
• Asturiano: mustadiella ^(ast), colleralba ^(ast), denunciella ^(ast), rataliga ^(ast).
• Castelán: comadreja ^(es).
• Cheién: xáa'e ^(chy)
• Francés: belette ^(fr).

Véxase tamén

• Apéndice: Animais