culler

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués cullar, collar, do latín coclear, cocleāris.

• Pronuncia: /kuˈʎɛɾ/ (AFI)

Substantivo feminino

culler (sg: culler; pl: culleres)

1. (Hostalería) Utensilio que consta dun mango longo e unha pa oval no extremo, usado para levar á boca líquidos ou substancias pouco consistentes.
   • Exemplo: A sopa cómese coa culler. Tomar o xarope cunha culler.
     
     
   • Sinónimos: cullar.
2. (Hostalería) Utensilio que consta dun mango longo e unha pa oval no extremo, usado para levar líquidos ou substancias pouco consistentes dun recipiente para outro.
   • Sinónimos: cazo, cullar, cullerón.
3. Cada unha das pas cóncavas de que consta o rodicio do muíño.
   • Exemplo: Antigamente as culleres eran de pau e máis tarde de metal.
     
     
   • Sinónimos: cullar, pena, penla.
4. Larva dos anfibios, da orde dos anuros, de corpo groso e cola longa.
   • Exemplo: As culleres abundan nas pozas.
     
     
   • Sinónimos: cabezolo, cabezudo, cágado, cagote, cagulo, cullar, cullarapo, cullareto, relo.

Termos relacionados

• culler de espaguetes
• culler de mel
• culler de mesa, culler sopeira
• culler de mesturas
• culler de salsa
• culler de sobremesa
• culler de xeado
• cullerada
• culleradiña
• cullereiro
• culleriña
• culleriña de moca
• cullerón
• pousaculleres

Traducións

Utensilio para levar líquidos á boca.

Africáner: lepel (af) Aragonés: cullara (an) Asturiano: cuyar (ast) Bretón: loa (br) Castelán: cuchara (es) Catalán: cullera (ca) Checo: lžíce (cs) Danés: ske (da)

Esperanto: kulero (eo) Francés: cuillère (fr) Gaélico escocés: spàin (gd) Inglés: spoon (en) Inglés antigo: læfel (ang) Irlandés: spúnóg (ga) Italiano: cucchiaio (it) Occitano: culhièr (oc)

Oneida: ató·kwaht (one) Portugués: colher (pt) Quechua: kuchara (qu) Romanés: lingură (ro) Siciliano: cucchiara (scn) Turco: kaşık (tr) Usbeco: qoshiq (uz) Vasco: koilara (eu) Véneto: cuciaro (vec)