complemento

Galego

• Etimoloxía: do latín complementum ("o que enche ou completa"), composto polo prefixo com-, o verbo plere ("encher") e o sufixo -mentum ("medio, instrumento, resultado") .

• Pronuncia: /kom.pleˈmen̪.to/ (AFI)

Substantivo masculino

complemento (sg: complemento; pl: complementos)

1. Aquilo que se engade a algo para que estea completo.
2. (Matemáticas) Arco ou ángulo que hai que engadir a outro para obter un cuadrante ou un ángulo recto.
   • Termos relacionados: suplemento.
3. (Lingüística) Elemento funcional da cláusula que mantén unha relación de dependencia con respecto ao verbo e que, desde o punto de vista semántico, vén completar a información proporcionada por este.

Termos relacionados

complemento axente, complemento circunstancial, complemento directo, complemento indirecto complemento salarial, sistema do complemento.

Castelán

Substantivo masculino

complemento (sg: complemento; pl: complementos)

1. Complemento.
2. (Matemáticas) Complemento.
3. (Lingüística) Complemento.