barbear

Galego

• Etimoloxía: de barba.

• Pronuncia: /baɾβeˈaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

barbear

1. Saírlle a peluxes ás espigas do [millo].
   • Sinónimos: abarbar.
2. (Figurado) Cortar moi ben.

Verbo pronominal

barbearse

1. Cortar a rentes o pelo da cara.
   • Sinónimos: afeitarse, rasurarse.

Verbo transitivo

barbear

1. Cortar a rentes o pelo da cara de [alguén].
   • Sinónimos: afeitar, rasurar.

Traducións

• Castelán: barbear ^(es).
• Portugués: barbear ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	barbear
Xerundio	barbeando
Participio	barbeado, barbeada, barbeados, barbeadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	barbeo	barbeas	barbea	barbeamos	barbeades	barbean
	Copretérito	barbeaba	barbeabas	barbeaba	barbeabamos	barbeabades	barbeaban
	Pretérito	barbeei	barbeaches	barbeou	barbeamos	barbeastes	barbearon
	Antepretérito	barbeara	barbearas	barbeara	barbearamos	barbearades	barbearan
	Futuro	barbearei	barbearás	barbeará	barbearemos	barbearedes	barbearán
	Pospretérito	barbearía	barbearías	barbearía	barbeariamos	barbeariades	barbearían
Modo Subxuntivo	Presente	barbee	barbees	barbee	barbeemos	barbeedes	barbeen
	Pretérito	barbease	barbeases	barbease	barbeásemos	barbeásedes	barbeasen
	Futuro	barbear	barbeares	barbear	barbearmos	barbeardes	barbearen
Modo Imperativo	Afirmativo		barbea	barbee1	barbeemos	barbeade	barbeen1
	Negativo		barbees	barbee1	barbeemos	barbeedes	barbeen1
Infinitivo conxugado		barbear	barbeares	barbear	barbearmos	barbeardes	barbearen

1 Vostede(s)

Castelán

Verbo transitivo

barbear

1. Afeitar, barbear, rasurar (cortar a rentes o pelo da cara de [alguén]).

Portugués

Verbo

barbear

1. Barbear.