ausentar

Galego

• Etimoloxía: do baixo latín absentāre.

• Pronuncia: [ awsenˈtaɾ ],[ awsɛnˈtaɾ ] (AFI)

Verbo transitivo

ausentar

1. Facer desaparecer algo ou alguén.

Verbo pronominal

ausentarse

1. Irse dun lugar determinado durante un tempo limitado, retirarse.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	ausentar
Xerundio	ausentando
Participio	ausentado, ausentada, ausentados, ausentadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	ausento	ausentas	ausenta	ausentamos	ausentades	ausentan
	Copretérito	ausentaba	ausentabas	ausentaba	ausentabamos	ausentabades	ausentaban
	Pretérito	ausentei	ausentaches	ausentou	ausentamos	ausentastes	ausentaron
	Antepretérito	ausentara	ausentaras	ausentara	ausentaramos	ausentarades	ausentaran
	Futuro	ausentarei	ausentarás	ausentará	ausentaremos	ausentaredes	ausentarán
	Pospretérito	ausentaría	ausentarías	ausentaría	ausentariamos	ausentariades	ausentarían
Modo Subxuntivo	Presente	ausente	ausentes	ausente	ausentemos	ausentedes	ausenten
	Pretérito	ausentase	ausentases	ausentase	ausentásemos	ausentásedes	ausentasen
	Futuro	ausentar	ausentares	ausentar	ausentarmos	ausentardes	ausentaren
Modo Imperativo	Afirmativo		ausenta	ausente1	ausentemos	ausentade	ausenten1
	Negativo		ausentes	ausente1	ausentemos	ausentedes	ausenten1
Infinitivo conxugado		ausentar	ausentares	ausentar	ausentarmos	ausentardes	ausentaren

1 Vostede(s)

Traducións

• Castelán: ausentar ^(es).

Castelán

Verbo

ausentar

1. Ausentar.