ultramar

Galego

• Etimoloxía: composto de ultra- e mar.

• Pronuncia: /ultɾaˈmaɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

ultramar (sg: ultramar; pl: ultramares)

1. Terra que se atopa ao outro lado dun mar.
2. Pigmento de cor azul obtido de variedades de lazulita.

Termos relacionados

• ultramarino

Traducións

• Alemán: Übersee-Land ^(de)
• Castelán: ultramar ^(es)
• Catalán: ultramar ^(ca)
• Chinés: 海外国家 ^(zh)
• Francés: outre-mer ^(fr)
• Inglés: overseas country ^(en)
• Italiano: oltremare ^(it)
• Portugués: ultramar ^(pt)

Referencias

• «ultramar» no DIGALEGO, Ir Indo.