tormenta

Galego

• Etimoloxía: do latín tormenta.

• Pronuncia: /toɾˈmenta̝/ /toɾˈmɛnta̝/ (AFI)

Substantivo feminino

tormenta (sg: tormenta; pl: tormentas)

1. (Meteoroloxía) Perturbación violenta da atmosfera con choiva, lóstregos, tronos e vento que provoca grandes ondas no mar.

Traducións

• Inglés: storm ^(en)
• Francés: tempête ^(fr)
• Saánich: XAṮSET ^(saánich)
• Portugués: tormenta ^(pt)
• Castelán: tormenta ^(es)
• Italiano: tempesta ^(it)
• Alemán: Sturm ^(de)
• Chinés: 风暴 ^(zh)
• Vasco: ekaitz ^(eu)