solo

Galego

• Etimoloxía: do latín solum, -i (superficie da terra).

• Pronuncia: [ˈs̺ɔ.lʊ] (AFI)

Substantivo masculino

solo (sg: solo; pl: solos)

Científico estudando un perfil dun solo.

Estrutura dun solo: horizontes dun solo.

1. (Edafoloxía) Parte non consolidada e superficial da codia terrestre, bioloxicamente activa, que tende a desenvolverse na superficie das rochas emerxidas pola influenza da intemperie e dos seres vivos.
   • Exemplo: Os solos de Galicia adoitan ser ácidos.
     
     
   • Exemplo: Nos solos distínguense varios horizontes.
     
     
2. Terreo edificábel.
   • Exemplo: A especulación do solo.
     
     
3. Extensión territorial dun país, dunha rexión, etc.
   • Exemplo: O solo patrio.
     
     

Termos relacionados

• agricultura
• construción
• edafoloxía

Traducións

• Alemán: Boden ^(de).
• Castelán: suelo ^(es).
• Catalán: sòl ^(ca).
• Checo: půda ^(cs).
• Croata: tlo ^(hr).
• Francés: sol ^(fr).
• Grego: έδαφος ^(el).
• Hebreo: קרקע ^(he).
• Inglés: soil ^(en).
• Italiano: suolo ^(it).
• Neerlandés: bodem ^(nl).
• Portugués: solo ^(pt).
• Romanés: sol ^(ro).
• Ruso: почва ^(ru).