pentateuco

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo nεντάτευχος pentáteukos, de πέντε pénte, 'cinco' e τεῦχος, teukos, 'volumes'.

• Pronuncia: /peŋ.ta.'teu.ko/ (AFI)

Substantivo masculino

pentateuco

1. (Relixión) Conxunto dos cinco primeiros libros da Biblia, que constitúen a primeira parte do Antigo Testamento.
   • Exemplo: O libro da Xénese é o primeiro do Pentateuco.
     
     

Observacións

Adoita escribirse con inicial maiúscula.