pentámero
Galego
Etimoloxía: do grego antigo πενταμερής pentamerḗs, 'composto por cinco partes'.
Pronuncia: /peŋ.'ta.me̯.ɾo̯/ (AFI)
Adxectivo
pentámero (ms: pentámero; mpl: pentámeros; fs: pentámera; fpl: pentámeras)
- (Botánica) Dise do verticilo floral que consta de cinco pezas.
- (Botánica) Dito dunha flor, que ten cinco pétalos e cinco sépalos.
- (Zooloxía) Dise dos insectos coleópteros da suborde dos adéfagos, que teñen cinco artellos en cada tarso.
Substantivo masculino plural
pentámeros
- (Zooloxía) Individuos desta suborde.