pantocrátor

Galego

O pantócrator na fachada da catedral de Lugo

• Etimoloxía: do latín pantocrător (todopoderoso), e este do grego παντοκράτωρ (pantokrátōr)

Substantivo masculino

pantocrátor

1. (Relixión, Arte) Representación de Deus todopoderoso, normalmente sedente pero por veces só o bustobendicindo coa man dereita e cun libro (O Libro dos Sete Selos) na man esquerda, rodeado por unha liña oval chamada mandorla.
   • Exemplo: O Cristo do pantócrator pode estar rodeado polas figuras dos catro evanxelistas ou non.
     
     

Termos relacionados

• tetramorfo
• xuízo final

Traducións

• Inglés: Christ Pantocrator ^(en)
• Castelán: pantocrator ^(es)
• Portugués: pantocrator ^(pt)