mandorla

Galego

Cristo en Maxestade, na portada norte da Catedral de Lugo

• Etimoloxía: do italiano mandorla (améndoa)

Substantivo feminino

mandorla (sg: mandorla; pl: mandorlas)

1. (Arte) Marco con forma elíptica (con forma de améndoa) que, na arte románica, adoita enmarcar as imaxes de Xesucristo, pero tamén da Virxe ou dalgúns santos.
   • Exemplo: Na ábsida de Sant Climent de Taüll pódese ver o Pantócrator, rodeado da mandorla e dos símbolos dos catro Evanxelistas.
     
     
   • Sinónimos: améndoa mística, vesica piscis

Traducións

• Inglés: mandorla ^(en)
• Castelán: mandorla ^(es)
• Portugués: mandorla ^(pt)

Italiano

Substantivo feminino

mandorla (sg: mandorla; pl: mandorle)

1. Améndoa (froito).
2. Améndoa (semente).