onomatopeico

Galego

• Etimoloxía: de onomatopea, do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").

• Pronuncia: /ɔnomatoˈpejko̝/ (AFI)

Adxectivo

onomatopeico (ms: onomatopeico; mpl: onomatopeicos; fs: onomatopeica; fpl: onomatopeicas)

1. Relativo ou pertencente ás onomatopeas.

Traducións

• Alemán: lautmalerisch ^(de), onomatopoetisch ^(de)
• Castelán: onomatopéyico ^(es)
• Catalán: onomatopeic ^(ca)
• Francés: onomatopéique ^(fr)
• Inglés: onomatopoetic ^(en), onomatopoeic ^(en)
• Italiano: onomatopeico ^(it)
• Polaco: onomatopeiczny ^(pl)
• Portugués: onomatopeico ^(pt), onomatopaico ^(pt)
• Vasco: onomatopeia ^(eu)