onomatopeia
Catalán
Etimoloxía: do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").
Pronuncia: /o̞.no̞.ma.to̞.ˈpe.ʎa/ (AFI)
Substantivo feminino
onomatopeia (sg: onomatopeia; pl: onomatopeies)
Termos relacionados
Portugués
- Etimoloxía: do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").
- Pronuncia: /o̞.no̞.ma.to̞.ˈpe.ʎa/ (AFI)
Substantivo feminino
onomatopeia (sg: onomatopeia; pl: onomatopeias)
Termos relacionados
Vasco
- Etimoloxía: do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").
Substantivo
onomatopeia
Categorías:
- Catalán
- Entradas en catalán derivadas do latín
- Entradas en catalán derivadas do grego antigo
- Entradas en catalán con etimoloxía
- Entradas en catalán con transcrición fonolóxica
- Substantivos femininos en catalán
- Portugués
- Entradas en portugués derivadas do latín
- Entradas en portugués derivadas do grego antigo
- Entradas en portugués con etimoloxía
- Entradas en portugués con transcrición fonolóxica
- Substantivos femininos en portugués
- Vasco
- Entradas en vasco derivadas do latín
- Entradas en vasco derivadas do grego antigo
- Entradas en vasco con etimoloxía
- Substantivos en vasco