onomatopea

Galego

• Etimoloxía: do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").

• Pronuncia: /ɔnomatoˈpea̝/ (AFI)

Substantivo feminino

onomatopea (sg: onomatopea; pl: onomatopeas)

1. Expresión ou palabra cuxa sonoridade imita a voz ou ruídos de obxectos ou animais.

Termos relacionados

• onomatopeico

Traducións

• Alemán: Lautmalerei ^(de)
• Castelán: onomatopeya ^(es)
• Catalán: onomatopeia ^(ca)
• Chinés: 象声词 ^(zh)
• Francés: onomatopée ^(fr)
• Inglés: onomatopoeia ^(en)
• Italiano: onomatopea ^(it)
• Polaco: onomatopeja ^(pl)
• Portugués: onomatopeia ^(pt)
• Vasco: onomatopeia ^(eu)

Italiano

• Etimoloxía: do latín onomatopoeia, do grego antigo ὀνοματοποιία (onomatopoiía), de ὀνοματοποιέω, composto de ὄνομα ("nome") e ποιέω ("crear").

• Pronuncia: /onomatoˈpɛa/ (AFI)

Substantivo feminino

onomatopea (sg: onomatopea; pl: onomatopee)

1. Onomatopea.

Termos relacionados

• onomatopeico