morrer

Galego

• Etimoloxía: do latín vulgar morīre, e este do latín mori.

• Pronuncia: /moˈreɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

morrer

1. Deixar de vivir.
   • Exemplo: Morreu ós cen anos.
2. Chegar algo á súa fin, rematar unha actividade, un movemento, etc.
   • Exemplo: Os idiomas morren se a xente deixa de falalos.
3. Sentir algo moi intensamente.
   • Exemplo: Morre de aburrimento, de fame.
4. Desexar algo intensamente.
   • Exemplo: Morría por velo.

Sinónimos

• falecer
• fenecer
• finar
• apagarse
• ir á pataqueira

Antónimos

• vivir

Observacións

• O participio irregular deste verbo é morto, morta, mortos, mortas.

Traducións

• Alemán: sterben ^(de)
• Castelán: morir ^(es)
• Francés: mourir ^(fr)
• Portugués: morrer ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	morrer
Xerundio	morrendo
Participio	morrido, morrida, morridos, morridas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	morro	morres	morre	morremos	morredes	morren
	Copretérito	morría	morrías	morría	morriamos	morriades	morrían
	Pretérito	morrín	morriches	morreu	morremos	morrestes	morreron
	Antepretérito	morrera	morreras	morrera	morreramos	morrerades	morreran
	Futuro	morrerei	morrerás	morrerá	morreremos	morreredes	morrerán
	Pospretérito	morrería	morrerías	morrería	morreriamos	morreriades	morrerían
Modo Subxuntivo	Presente	morra	morras	morra	morramos	morrades	morran
	Pretérito	morrese	morreses	morrese	morrésemos	morrésedes	morresen
	Futuro	morrer	morreres	morrer	morrermos	morrerdes	morreren
Modo Imperativo	Afirmativo		morre	morra1		morrede	morran1
	Negativo		morras	morra1		morrades	morran1
Infinitivo conxugado		morrer	morreres	morrer	morrermos	morrerdes	morreren

1 Vostede(s)

Portugués

Verbo

morrer

1. Morrer.