morfema

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo μορφή morphḗ, 'forma' e -ma.

• Pronuncia: /moɾ.fɛ.ma̝/ (AFI)

Substantivo masculino

morfema (sg: morfema; pl: morfemas)

1. (Gramática) Unidade lingüística mínima dotada de significante e de significado.
   • Exemplo: Morfema gramatical. Os morfemas léxicos. A palabra mulleres contén dous morfemas: "muller" e "-es".
     
     
2. (Gramática) Por oposición a lexema, morfema gramatical, por exemplo, de, el, eu, non, -ar, -eiro.